Τι
είναι ένα sms;
Σύντομο μήνυμα. Σύντομη επικοινωνία, χωρίς πολλά πολλά. Συνήθως, χωρίς να
αντιλαμβάνεσαι την πραγματική διάθεση του άλλου: τα κινητά έχουν φροντίσει για
χαμόγελα από παρενθέσεις και άνω-κάτω τελείες και έτοιμες καρδούλες, προς έκφραση
χαράς και αγάπης. Αν θες, μπορείς να το αγνοήσεις: «Δεν το είδα, μωρέ,
κοιμόμουν» ή «δεν είχα κάρτα να σου απαντήσω». Σύντομα, να «κανονίσεις» έναν
καφέ, να αλλάξεις την ώρα ή το μέρος, ή τελευταία στιγμή να πεις πως θ’
αργήσεις. Υπάρχουν ακόμα και έτοιμα μηνύματα: αν δεν μπορείς να απαντήσεις μια
κλήση, και δεν προλαβαίνεις να γράψεις εσύ
κάτι, η έξυπνη συσκευή σου σού δίνει την επιλογή να στείλεις κάτι του τύπου: «Είμαι
σε σύσκεψη, παρακαλώ καλέστε αργότερα», ακόμα κι αν είναι η μάνα σου που
παίρνει τηλέφωνο.
Τι
μπορεί να είναι ένα sms;
«Όλο το στιγμιαίο είναι του άλλου», όπως μου είχε γράψει κάποιος, πριν όχι πολύ καιρό. Μπορεί να αλλάζει ο κόσμος σου, έστω
λίγο, ελάχιστα, μα ταυτόχρονα τόσο πολύ, με ένα γραπτό μήνυμα. Η διάθεσή σου προς
τον κόσμο αυτό, τις απαιτήσεις του, τους περιορισμούς του και όλη την κούραση,
την πίεση, ακόμα και τον φόβο που κάποιες φορές γεννιέται μέσα σου, κατά τη «διαχείρισή»
του. Όταν τα πράγματα γύρω σου, σχεδόν «από μόνα τους» σε καλούν να τα
διαχειριστείς. Απλά να τα διαχειριστείς. Όπως πας μια παραγγελία, στο τραπέζι 3
ένα ποτήρι κρασί λευκό, μια μπύρα, και δύο μοχίτο φράουλα, και μετά στο 7 να
αλλάξεις τασάκι και να μαζέψεις τα άδεια ποτήρια. Κι όμως, το μήνυμα που
άκουσες περνώντας δίπλα απ’ το κινητό για να πάρεις το δίσκο, σε κάνει να
χαμογελάς, πριν καν το διαβάσεις, ακόμα και αν δεν καταφέρεις να το διαβάσεις.
Σου κάνει παρέα, μένει μαζί σου όλο το βράδυ. Ή να καίγονται τα δάχτυλά σου καθώς
γράφεις κι εσύ, στα γρήγορα, κρυφά στο μπάνιο ή την κουζίνα. Να απαιτείς και από
το κινητό να συμμεριστεί την αγωνία σου και την έλλειψη χρόνου, και να γράψει
πιο γρήγορα, να απαιτείς από αυτό να «ξέρει» τι θες να γράψεις και να «βοηθήσει».
Αυτά τα μηνύματα, μικρά ή μεγάλα, δύο
γραμμές ή μικρές εκθέσεις που κάποιος απ’ τους δύο βρήκε χρόνο να γράψει,
πρέπει να ανακηρυχτούν, επίσημα, λογοτεχνικό είδος. Επίσημα αναγνωρισμένα στις προσωπικές μας ιστορίες. Να εκτιμώνται, όπως
τους αξίζει. Είναι «το στιγμιαίο είναι του άλλου». Είναι όλο το είναι του άλλου, όπως υπάρχει προς εσένα, εκείνη τη στιγμή
που γράφτηκε και στάλθηκε. Όπως υπάρχει προς εσένα, για σένα, συνέχεια.
Αυτά
τα μικρά, ανεπαίσθητα «πραγματάκια» δεν είναι καθόλου «μικρά» και καθόλου «ανεπαίσθητα».
Είναι τα sms.
Είναι μια μέρα στη θάλασσα. Ένα μπουκάλι με το αγαπημένο σου ποτό, θαμμένο
ακριβώς εκεί που σκάει το κύμα, για να μείνει δροσερό και ένα πορτοκάλι σε μια
σακούλα σούπερ μάρκετ. Είναι ένα κόμικς με τον Μπαγκς Μπάνυ, γεμάτο άμμο. Είναι
ένα βλέμμα, μόλις ανοίξεις τα μάτια μετά από μια βουτιά με τον ήλιο να σε
χτυπάει στο πρόσωπο. Όταν μπορεί να φοβάσαι πολλά, πολλά απ’ όσα υπάρχουν γύρω
και δεν μπορείς να τα παραβλέψεις ούτε για μια στιγμή. Όμως δεν φοβάσαι τον
άλλον και δε φοβάσαι εσένα μαζί του. Τι θα πεις, πώς, τι επιτρέπεται και τι
όχι. Επιτρέπεται ότι είναι αληθινό. Είναι ο μόνος «κανόνας», που υπήρχε απ’ την
αρχή και επειδή υπήρχε απ’ την αρχή, από μόνος
του, δεν είναι «κανόνας». Είναι απόλυτη ελευθερία. Η απόλυτη ελευθερία του «μαζί».
Ναι,
όλα αυτά μπορούν να χωρέσουν σε ένα απολύτως
λογοτεχνικό γραπτό μήνυμα στο κινητό. Γιατί αυτό είναι λογοτεχνία: η παρουσία σου στην πραγματικότητα, όπως τη
ζεις, την αισθάνεσαι και τη μοιράζεσαι. Ναι, υπάρχει η λογοτεχνία των sms!
